Komputery przenośne ze względu na swoją specyfikę często padają ofiarą upadków podczas pracy. Najbardziej wrażliwym na przeciążenia podzespołem jest oczywiście dysk twardy HDD. Jeżeli upadnie podczas pracy głowica może uderzyć w powierzchnie talerza powodując trwałe uszkodzenia. Odzyskanie danych z takiego dysku jest możliwe, ale zazwyczaj długo trwa więc jest też kosztowne. Jeżeli sama głowica nie uległa uszkodzeniu dane należy jak najszybciej zgrać na inny nośnik programem do kopiowania posektorowego, a następnie odpowiednim oprogramowaniem próbować analizować uszkodzone pliki, zależnie od ich typu.
A co z samym dyskiem? Jeżeli głowice nie są uszkodzone, powierzchnia talerza posiada tylko niewielkie odpryski, a dysk nie był otwierany – można go uruchomić i wykorzystywać np. do przenoszenia danych między urządzeniami bądź do testowania oprogramowania w ramach programu Windows Insider. Należy jednak zapewnić to, żeby głowica nie wykorzystywała w ogóle uszkodzonego obszaru, ponieważ materiał nośnika może dalej się odrywać od talerza. Małe ilości naturalnie uszkodzonych sektorów dysk remapuje sam, jednak w przypadku rysy na talerzu jest to niewystarczające. Remapowanie dużych obszarów można wykonać np. programem Victoria, jednak moim zdaniem najlepiej całkowicie wykluczyć uszkodzony obszar (ze sporym zapasem) z zapisu przy pomocy partycjonowania.
Należy precyzyjnie ustalić miejsce uszkodzenia. Najczęściej do tego celu używam programu HD Tune. Jest on w miarę szybki i darmowy do użytku niekomercyjnego. Należy w zakładce Error Scan uruchomić skanowanie i zależnie od jego wyniku obliczyć miejsce uszkodzenia licząc od początku dysku.

Jeżeli dysk będzie posiadał uszkodzenia w kilku miejscach może być trudno ustalić sensowny podział i dysk taki trzeba będzie niestety zutylizować. Całą operację możemy przeprowadzić w narzędziu „Zarządzaj/Zarządzanie dyskami” systemu Windows. Jeżeli mamy szczęście i uszkodzenia są blisko początku lub końca obszaru danych można podzielić go na dwie partycje: pierwszą, do wykluczenia uszkodzonego obszaru i drugą do użytkowania. Po podziale należy partycję z uszkodzeniami usunąć otrzymując podział jak na obrazku poniżej.

Dysk tak przygotowany można zaopatrzyć w super tanią obudowę zewnętrzną i cieszyć się nowym narzędziem w swoim warsztacie IT.

Na koniec zaznaczam, że dysk taki nie nadaje się do przechowywania ważnych danych, ani normalnej pracy systemu operacyjnego. W każdej chwili uszkodzenia mogą się powiększyć obejmując swoim zasięgiem obszar z plikami. Niemniej jednak dysk z powyższego przykładu po dodatkowym kilkukrotnym remapowaniu uszkodzonych sektorów (wnikliwi zauważą to po ilości dostępnego miejsca) z dyskiem nie ma najmniejszych problemów. Odpryski z rys na talerzu wraz z pędem powietrza wędrują na specjalny filtr nie powodując dalszych uszkodzeń.